TunnelBear به کاربران این امکان را می دهد تا بدون ترس از محدودیت شبکه یا نظارت ، اینترنت را با خیال راحت مرور کنند. ما در حال بررسی چگونگی مفهوم انتزاعی سانسور و حقوق دیجیتال برای افرادی که در زمین تجربه می کنند ، می باشد. سارا یک تکنسین ، پژوهشگر و فعال حقوق بشر است. او رئیس فن آور صندوق فناوری باز است ، یک موسسه غیرانتفاعی که کمکهای مالی را برای پروژه های کوچک و متوسط آزادی اینترنت توزیع می کند (می توانید از آنها برای Signal و Tor تشکر کنید). ما نشستیم تا در مورد رابطه او با ابزارهای امنیتی دیجیتال و حقوق بشر صحبت کنیم.
TunnelBear: من می خواستم در حالی که نقل مکان کرده اید ، تجربه شما در زمینه فعالیت را بیان کنم ، زیرا شما هنوز در لبنان و ایالات متحده فعال بوده اید. کار در سطح جهانی فکر کردم ما از ابتدا شروع خواهیم کرد. چگونه همه اینها برای شما شروع شد؟
سارا: من در لبنان بزرگ شدم ، تا 17 سالگی آنجا بودم ، سپس رفتم و برای دانشگاه به آمریکا آمدم.
من همیشه به انسان علاقه داشتم حقوق. من حدود 14 سال داشتم که در اولین اعتراضم شرکت کردم و بعد از آن همه چیز ادامه داشت. در خانواده من هیچ سابقه واقعی فعالیت وجود ندارد ، اما من همیشه می دانستم که می خواهم درگیر حقوق بشر و فعالیت باشم.
هنگامی که از دانشگاه فارغ التحصیل شدم ، یا برای کارهایی در سازمان های غیردولتی حقوق بشری مانند دیده بان حقوق بشر و عفو بین الملل یا گوگل. من شیفته تکنولوژی بودم اما می خواستم این فناوری با حقوق بشر مرتبط باشد. با این حال ، این حدود یک دهه پیش بود ، زمانی که تقاطع فناوری و حقوق بشر به اندازه امروز روشن نبود ، این بدان معنا بود که برای شخصی مثل من هیچ نقش یا موقعیتی وجود ندارد.
من در نهایت با مسیر حقوق بشر. من در دیده بان حقوق بشر کار می کردم ، به خودم یاد می دادم که چگونه کدنویسی کنم ، و وقتی اوقات فراغت داشتم همیشه زیاد با کامپیوتر بازی می کردم.
در برخی از مواقع ، سازمان دیده بان حقوق بشر را ترک کردم تا آهنگ غیر انتفاعی را در یک شرکت تجسم داده بسازم. در حالی که من این کار را انجام می دادم ، با افراد زیادی کار می کردم که می خواستند داده های بسیار حساس را تجسم کنند. به عنوان مثال ، من با گروهی در خاورمیانه کار کردم که تحقیقات خود را درباره جمعیت LGBT محلی بر روی کاغذ ذخیره کردند ، و این باعث نگرانی من در مورد چگونگی برنامه ریزی برای ذخیره ایمن داده ها و محافظت از هویت افراد شد.
این جایی است که من شروع کردم به صحبت کردن با افراد بیشتر در مورد امنیت و حریم خصوصی ، بر اساس تجربیات زندگی کرده و برخی از اقدامات خاص که در آن زمان بصری احساس می شد.
من سپس در اولین IFF به پایان رسیدم ، زمانی که فقط یک گروه کوچک از مردم بود . وقتی در IFF بودم ، فهمیدم که این تقاطع وجود دارد و افرادی هستند که روی حقوق بشر و فناوری کار می کنند. با توجه به اینکه IFF اکنون جامعه ای متشکل از هزاران نفر است که در مورد همه چیز ، از نظارت گرفته تا دور زدن تا حفظ حریم خصوصی و رمزگذاری صحبت می کنند ، بسیار شگفت آور است.
TunnelBear: بنابراین مسیر شما پیشرفت طبیعی بوده است؟
] سارا: مسیر من در جامعه آزادی اینترنت با حقوق بشر و فعالیت آغاز شد ، و سعی کردم نرم افزار و سخت افزار را خراب کنم و در این راه هک کنم.
جالب است زیرا امروزه ، بسیاری از سازمان های غیرانتفاعی بین المللی امنیت اطلاعات را تبلیغ می کنند موقعیت ها و تیم هایی دارند که در زمینه فناوری و حقوق بشر کار می کنند. اما در آن زمان ، اینطور نبود. هیچ راهی یا مثالی برای پیگیری من وجود نداشت. تنها چیزی که می دانستم این بود که حقوق بشر اشتیاق من است ، فناوری و تأثیرات آن مرا مجذوب خود می کند و می دانستم که باید جایی جایی تقاطع باشد. من تصادف می کردم تا وقتی که منطقی به نظر می رسید.
TunnelBear: یادم می آید که شما یک بار اظهار داشتید که حرفه خود را از فعالیت یا ایده خود به عنوان یک فعال جدا نمی کنید ، زیرا شما همیشه بوده اید. آیا دوست دارید چیزی به آن اضافه کنید؟ چگونه این امر از حرکت شما از لبنان به ایالات متحده تکامل یافته است؟
سارا: این 100٪ درست است. من باید کاری را انجام دهم که به آن اهمیت می دهم و سخت است که آن را به عنوان یک شغل ببینم. کار من بسیار با آنچه که من فکر می کنم وظیفه ما انسان ها در این کره خاکی است عجین شده است … مراقبت از یکدیگر و مراقبت از آینده ما. فعال بودن یا مبارزه برای حقوق بشر انتخاب نیست ، بلکه ضرورتی است که من به آن عمیقاً اعتقاد دارم.
هیچ جدایی وجود ندارد ، شخصی من سیاسی است و سیاسی من شخصی است.
با توجه به چگونگی این امر با گذشت زمان تکامل یافت. هنگامی که من در لبنان بودم ، تفکر و مراقبت من معطوف به زمینه ای بود که در آن قرار داشتم. در حال حضور [in the States] ، بسیاری از محافل مختلف فعالیت وجود دارد که من پا به آنها می گذارم و نسبت به آنها احساس امتیاز می کنم. من خیلی چیزها را در مورد چگونگی سازماندهی گروههای مختلف یاد گرفته ام ، که به من در مورد روشهای مفید برای استقرار در سراسر جهان اطلاع می دهد.
TunnelBear: آیا می گویید رابطه شما با ابزارهای امنیتی دیجیتال بیشتر مربوط به سازماندهی است ، پس؟
سارا: فکر نمی کنم شما برای استفاده از ابزارهای امنیتی دیجیتال مجبور باشید یک فعال یا سازمان دهنده باشید. همه ما باید بتوانیم آنلاین شویم و نمایندگی و استقلال کاملی در مورد نحوه استفاده از داده های خود داشته باشیم. همچنین ، دسترسی به دانش به معنای امکان دسترسی به اینترنت است به گونه ای که نظارت یا بررسی نشود. حق حریم خصوصی به اندازه حق وجود اساسی است ، خصوصاً به دلیل اینکه فناوری و اینترنت بسیار با زندگی امروزی ما در هم آمیخته اند.
گفته شد ، بدیهی است که برای سازماندهی به ابزارهای امنیتی دیجیتال نیاز داریم. اما هر کس از یک سازمان دهنده برجسته جامعه گرفته تا یک کشاورز روستایی در لبنان باید به اینترنت مشابه دسترسی داشته باشد.
TunnelBear: این احساسات چیزی است که ما نیز سعی کرده ایم آن را تکرار کنیم. در پایان روز این ابزارها یک عنصر انسانی دارند و هزینه آن بسته به محل زندگی شما بسیار متفاوت است. چه تاثیری بر کار شما تأثیر گذاشته است؟
سارا: مطمئناً تأثیرگذار بوده است. وقتی کارگاه های آموزشی دیجیتال ارائه می دهم ، تمایل دارم با انواع مختلفی از مخاطبان صحبت کنم. شروع با کسانی که ارتباطشان با VPN تماشای برنامه مورد علاقه خود است ، به مردمی که برای دسترسی به اخبار در کشورشان به VPN احتیاج دارند.
من به بسیاری از کارهای سواد دیجیتال اینگونه برخورد می کنم. این مسئله همیشه فقط درمورد عدالت اجتماعی و حقوق بشر نیست (و درمورد آن است) ، بلکه درمورد حق هرکسی در کسب اطلاعات است که باید بتواند آزادانه از آن استفاده کنند.
TunnelBear: شما در مورد به طور کلی وضعیت دسترسی دیجیتال؟
سارا: من فکر می کنم این همه گیر بسیاری از مردم را شوکه کرد ، زیرا این نابرابری ها را در سراسر جهان برجسته کرد.
بیایید از مدارس به عنوان مثال استفاده کنیم – در همان کلاس ممکن است داشته باشید دانش آموزانی که این امتیاز را دارند که می توانند بصورت آنلاین و کلاسهای دیگری از خانواده های کم درآمد و دسترسی ضعیف به اینترنت شرکت کنند. برای مثال تصور کنید که یک دانشجوی بین المللی از لبنان هستید. شانس بسیار کمی وجود دارد که آنها بتوانند در مورد اتصال باند پهن مورد نیاز سخنرانی کنند. بنابراین بسیاری از افراد در زمینه آموزش کاملاً در معرض آسیب قرار دارند. این بحث تا حد زیادی از گفتمان عمومی خارج شد تا اینکه همه گیری مردم مردم را مجبور کرد تا به گونه ای دیگر به آن نگاه کنند.
TunnelBear: به طور کلی درباره وضعیت سواد دیجیتال چه احساسی دارید؟ فکر می کنم که هنوز از جایی که باید باشد بسیار دور است و من فکر می کنم این وظیفه همه است که یکدیگر را به سطح بالاتری برسانند.
آیا زمان می برد که با پدربزرگ و مادربزرگ خود بنشینید و به آنها در مورد تلاش های فیشینگ آموزش دهید ، یا [on the policy level] ، تلاش برای برقراری ارتباط اینترنتی به مناطق دور افتاده و گسترش گسترده تر مواد آموزشی ، یا سواد دیجیتال بخشی جدایی ناپذیر از آموزش و پرورش است ، یا شرکت های فناوری برنامه های خود را با در نظر گرفتن آسیب پذیرترین کاربر طراحی می کنند ، هر بیت مهم است . در هر سطحی کارهایی باید انجام شود ، خصوصاً با پیشرفت سریعتر فناوری.
TunnelBear: آیا فکر می کنید جامعه آزادی اینترنت این کار را به خوبی انجام می دهد؟
سارا: جامعه به خودی خود بسیار متنوع است. این شامل تکنسین هایی است که بیشتر متمرکز بر پیشرفت تکنولوژیکی ابزارها هستند و افرادی که از طریق ارتقا litera سواد و آموزش دیجیتال از تخریب امنیت دیجیتال دفاع می کنند. من فکر می کنم مورد دوم بسیار مهم است.
TunnelBear: آیا برای برقراری ارتباط با افراد در خانه از ابزارهای امنیتی دیجیتال یا VPN استفاده می کنید؟
سارا: بله من این کار را می کنم و فکر می کنم این باید باشد بخشی از زندگی روزمره همه باشید ، به همان روشی که مسواک زدن باید بخشی از برنامه روزانه شما باشد.
من می دانم که این ممکن است در ابتدا ناامید کننده باشد ، زیرا می تواند کمی بیشتر به روز شما بیفزاید ، اما در سرانجام ، اگر به همان روشی که با هر نوع بهداشتی در زندگی خود همگام باشید ، در وقت شما صرفه جویی می کند.
این به روش استفاده از اینترنت ، دستگاه های برنامه و پیام رسانی مربوط می شود سیستم عامل ها (اینجا راهنمای TunnelBear در مورد ایمن ماندن در اینترنت است).
TunnelBear: شما اشاره کردید که امسال خلا theهایی را که باید پر کنیم برجسته کرده است. آیا شما با روند کار خوشبین هستید؟
سارا: من جایی در وسط نشسته ام. از یک طرف ، من فکر می کنم شرکت ها و دولت ها از نگرانی های مردم سو استفاده کرده اند و از آن برای عادی سازی نظارت استفاده کرده اند و آن را به شکلی ارائه می دهند که نظارت برابر با امنیت عمومی است. ما این اتفاق را بعد از 11 سپتامبر دیدیم و اکنون به دلیل همه گیری با برنامه های ردیابی تماس ، شاهد این اتفاق هستیم. برای عادی سازی فناوری های تهاجمی ، نباید از اضطراب های مردم در یک زمان دشوار استفاده کنیم.
از طرف دیگر ، من همچنین می بینم که مردم اکنون نسبت به امنیت دیجیتال ، اهمیت آن و نابرابری هایی که باید برای رفع آنها داشته باشیم ، آگاهی بیشتری دارند. پس از اعتراضات در ایالت ها و سراسر جهان در تابستان گذشته ، به نظر می رسید که همه مثلا وارد سیگنال می شوند. مردم شروع به استفاده از حریم خصوصی و ابزارهای امنیتی به طور گسترده ای کرده اند ، که بسیار شگفت انگیز است ، زیرا به نظر می رسد ما سرانجام استفاده از این ابزارهای بسیار مهم را که قبلاً به عنوان طاقچه ای شناخته می شدند ، عادی کرده ایم. من نسبت به این تغییر در هوشیاری و اینکه چگونه اهمیت رمزگذاری و حریم خصوصی افراد روزمره را برجسته می کند ، خوشبین هستم. شبکه خصوصی مجازی (VPN) که به کاربران امکان می دهد بصورت خصوصی و ایمن به مرور وب بپردازند. مرور از طریق هکرها ، ISP ها و هرکسی که شبکه را کنترل می کند ، ایمن می کند. TunnelBear معتقد است که در هر کجا که باشید باید به اینترنت باز و بدون سانسور دسترسی داشته باشید.
